Post by hilaryx on Apr 3, 2010 17:44:39 GMT 1
Cechy humanistycznego podejscia do człowieka:
- Upodmiotowienie sytuacji badawczej (badacz i badany stanowia „my”), dotychczasowy
dystans wobec przedmiotu badan został odrzucony. Stworzenie ciepła, pełnej akceptacji i
dobrej atmosfery pomaga w dostrzeeniu problemów oraz rozpoznaniu własnych słabych i
mocnych stron;
- Tzw. „zasada komunikacji”, skoncentrowana na schemacie nadawca – komunikat – odbiorca.
Komunikacja niezbedna jest nie tylko z osobami badanymi, ale take
z odbiorcami;
- Kontakt z osoba badana oparty jest na dialogu a nie manipulacji;
- Uwzgledniane perspektywy badanego (a nie tylko badacza), poniewa zachowanie
wyznaczone jest przez aktualny obraz rzeczywistosci;
- Odwołanie sie do empatii jako najbardziej efektywnego kanału komunikacyjnego. Empatia to
zdolnosc odczuwania stanów psychicznych innych ludzi (empatia emocjonalna), umiejetnosc
przyjecia ich sposobu myslenia, spojrzenia z ich perspektywy na rzeczywistosc (empatia
poznawcza).
Psychologowie humanistyczni w oparciu o nowa koncepcje natury ludzkiej zaczeli rozwijac własne
formy terapii, obejmujacej nie tylko pomoc w zaburzeniach psychicznych ale take prace z ludzmi
zdrowymi. Miało to na celu umoliwienie im pełnego rozwoju. Zmianie uległa zarówno sama forma
terapii, jak i rola terapeuty. Wychodzac poza tradycyjne formy terapii indywidualnej, psychologowie
humanistyczni chetnie zaczeli stosowac terapie grupowa, przybierajaca formy cwiczen i treningów.
Terapeuta nie wystepował ju w dominujacej roli kiedy to narzucał pacjentowi (klientowi) swoja wole
i interpretacje. Stał sie bardziej organizatorem i dyskretnym doradca pomagajacym uczestnikom grupy
osiagnac pełna wymiane mysli i swobode w komunikowaniu sie.
Reakcje na próbe sformułowania humanistycznej koncepcji człowieka były wsród psychologów
zrónicowane. Doceniono nowe obszary badawcze w psychologii, nowe sposoby terapii i inne
spojrzenie na człowieka. Krytykowano natomiast szereg słabosci metodologicznych i
teoretycznych.
za:cmppp.edu.pl
- Upodmiotowienie sytuacji badawczej (badacz i badany stanowia „my”), dotychczasowy
dystans wobec przedmiotu badan został odrzucony. Stworzenie ciepła, pełnej akceptacji i
dobrej atmosfery pomaga w dostrzeeniu problemów oraz rozpoznaniu własnych słabych i
mocnych stron;
- Tzw. „zasada komunikacji”, skoncentrowana na schemacie nadawca – komunikat – odbiorca.
Komunikacja niezbedna jest nie tylko z osobami badanymi, ale take
z odbiorcami;
- Kontakt z osoba badana oparty jest na dialogu a nie manipulacji;
- Uwzgledniane perspektywy badanego (a nie tylko badacza), poniewa zachowanie
wyznaczone jest przez aktualny obraz rzeczywistosci;
- Odwołanie sie do empatii jako najbardziej efektywnego kanału komunikacyjnego. Empatia to
zdolnosc odczuwania stanów psychicznych innych ludzi (empatia emocjonalna), umiejetnosc
przyjecia ich sposobu myslenia, spojrzenia z ich perspektywy na rzeczywistosc (empatia
poznawcza).
Psychologowie humanistyczni w oparciu o nowa koncepcje natury ludzkiej zaczeli rozwijac własne
formy terapii, obejmujacej nie tylko pomoc w zaburzeniach psychicznych ale take prace z ludzmi
zdrowymi. Miało to na celu umoliwienie im pełnego rozwoju. Zmianie uległa zarówno sama forma
terapii, jak i rola terapeuty. Wychodzac poza tradycyjne formy terapii indywidualnej, psychologowie
humanistyczni chetnie zaczeli stosowac terapie grupowa, przybierajaca formy cwiczen i treningów.
Terapeuta nie wystepował ju w dominujacej roli kiedy to narzucał pacjentowi (klientowi) swoja wole
i interpretacje. Stał sie bardziej organizatorem i dyskretnym doradca pomagajacym uczestnikom grupy
osiagnac pełna wymiane mysli i swobode w komunikowaniu sie.
Reakcje na próbe sformułowania humanistycznej koncepcji człowieka były wsród psychologów
zrónicowane. Doceniono nowe obszary badawcze w psychologii, nowe sposoby terapii i inne
spojrzenie na człowieka. Krytykowano natomiast szereg słabosci metodologicznych i
teoretycznych.
za:cmppp.edu.pl