|
Post by s14 on Feb 13, 2012 21:34:03 GMT 1
Wszystko w sali wesz³a w mikro-focus i czu³em wci¶niêty przeciwko tym wszystkim, jak stara³em siê naciskaæ czas do przodu szybciej wydostaæ siê z koszmaru wybucha wokó³ mnie. My¶la³em o drzwi. My¶la³em o tym, co wszyscy mówili mi, ¿e muszê przej¶æ przez to dla mnie. Wiedzia³em, ¿e nie mog³em mu poczuæ siê lepiej. Nie mog³am wymazaæ tego, co siê z nim sta³o 30 lat temu lub w nocy. Nie mog³em zabraæ ból czu³ z tego powodu. Nie mog³am go uspokoiæ, by nie pozwoliæ mi nawet gdybym próbowa³. Gdy jego gniew i oskar¿enia nadal wype³niaj± pokój, powtórzy³em tylko szczere s³owa zna³em: "Przykro mi, nic nie mogê powiedzieæ wam teraz, ¿e siê dzieje, aby czuæ siê lepiej." Gdy jego gniew i oskar¿enia nadal wype³niaj± pokój, powtórzy³em tylko szczere s³owa zna³em: "Przykro mi, nic nie mogê powiedzieæ wam teraz, ¿e siê dzieje, aby czuæ siê lepiej." Poniewa¿ nasza 50-minut gniazdo przyszed³ czas koñca, umilk³ na chwilê, wyczerpany, nic jeszcze powiedzieæ. Potem, jak gdyby obserwowa³ zegar na kiedy potrzebne uderzy³ w znak, ¿e szybko chwyci³ torbê, otar³ twarz i wyszed³ z biura. Nie chcia³em siê ruszaæ, bo porusza to wymieszaæ wszystkie uczucia wewn±trz mnie, ¿e wiedzia³em, ¿e wkrótce wybuchnie. Czu³am siê, jakbym zosta³ przejechany przez samochód-sp³aszczone i z³amane. Ale ¿yjê, mog³em zobaczyæ i poczuæ, ¿e wiele.
|
|